Ελληνικός Χρυσός «Ποντιακό Αριστοκρατικό» Διάδημα, Τέλη 4ου-Τέλη 3ου αιώνα π.Χ.
Ένα χρυσό διάδημα που αποτελείται από ένα στριφτό περίγραμμα με σχοινί με μια σειρά από κυλίνδρους σε σχήμα καρδιάς με εφαρμοσμένα φύλλα άκανθου και άνθη με λεπτομέρεια από χρυσό σύρμα και ρυθμίσεις σε σχήμα σταγόνας με μπλε σμάλτο.
Βουτήξτε στον κόσμο του σπιτικού ψωμιού με αυτή την απλή και απόλυτα νόστιμη συνταγή που είναι τόσο καλή που θα βρεθείτε να την φτιάχνετε δύο φορές την εβδομάδα! Συνδυάζοντας την απλότητα των συστατικών με τη χαρά του ψησίματος, αυτό το ψωμί είναι τέλειο για κάθε γεύμα, σνακ ή απλά γιατί. Ας ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι προς την ευδαιμονία του ψωμιού.
Συστατικά:
Χλιαρό νερό: 70 ml, για την ενεργοποίηση της μαγιάς
Χλιαρό γάλα: 70 ml, για μια τρυφερή ψίχα
Ξηρή μαγιά: 1 κουταλάκι του γλυκού, το μαγικό συστατικό
Ζάχαρη: 1 κουταλάκι του γλυκού, για την τροφοδοσία της μαγιάς
Αυγό: 1, για πλούτο και χρώμα
Λιωμένο βούτυρο: 2 κουταλιές της σούπας, για γεύση και απαλότητα
Αλεύρι: 320 γρ., η βάση του ψωμιού
Αλάτι: 1/2 κουταλάκι του γλυκού, για βελτίωση της γεύσης
Οδηγίες:
Ενεργοποίηση μαγιάς:
Σε ένα μικρό μπολ ανακατεύουμε το χλιαρό νερό, το χλιαρό γάλα, τη ξηρή μαγιά και τη ζάχαρη. Ανακατέψτε απαλά και αφήστε το να καθίσει για περίπου 5-10 λεπτά ή μέχρι το μείγμα να γίνει αφρό, υποδεικνύοντας ότι η μαγιά είναι ενεργή και έτοιμη να κάνει τα μαγικά της.
Ετοιμάζουμε τη ζύμη:
Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπάμε ελαφρά το αυγό. Προσθέστε το λιωμένο βούτυρο και το μείγμα της μαγιάς, ανακατεύοντας να ενωθούν.
Κοσκινίζουμε σταδιακά το αλεύρι και το αλάτι, ανακατεύοντας μέχρι να σχηματιστεί μια μαλακή ζύμη. Ψάχνετε για μια ζύμη που έχει μόλις κολλήσει και αρκετά εύπλαστη για να τη χειριστείτε.
First Rise:
Καλύψτε το μπολ με μια καθαρή, υγρή πετσέτα κουζίνας. Τοποθετήστε το σε μια ζεστή περιοχή χωρίς ρεύματα για να φουσκώσει η ζύμη. Αυτό πρέπει να διαρκέσει περίπου 1 ώρα ή μέχρι να διπλασιαστεί σε μέγεθος η ζύμη.
Σχήμα και δεύτερη άνοδο:
Μόλις φουσκώσει η ζύμη, τρυπήστε την απαλά για να απελευθερωθούν τυχόν φυσαλίδες αέρα. Το μεταφέρουμε σε μια ελαφρώς αλευρωμένη επιφάνεια και το πλάθουμε στο καρβέλι ή τα ρολά που επιθυμούμε.
Τοποθετούμε τη διαμορφωμένη ζύμη σε ταψί στρωμένο με λαδόκολλα. Σκεπάζουμε πάλι ελαφρά με την πετσέτα κουζίνας, και αφήνουμε να φουσκώσει για άλλα 30 λεπτά.
Ψήσιμο:
Προθερμάνετε το φούρνο σας στους 180°C. Μόλις η ζύμη ολοκληρώσει τη δεύτερη άνοδο της και φαίνεται φουσκωμένη και έτοιμη, τη βάζουμε στο φούρνο.
Ψήστε για περίπου 25-30 λεπτά ή μέχρι το ψωμί να ροδίσει από πάνω και να ακούγεται κούφιο όταν χτυπάτε στο κάτω μέρος.
Απολαύστε:
Αφήστε το ψωμί να κρυώσει σε μια σχάρα πριν το κόψετε σε φέτες. Απολαύστε τους καρπούς της δουλειάς σας με βούτυρο, τα αγαπημένα σας αλείμματα ή ως βάση για ένα νόστιμο σάντουιτς.
Αυτή η εύκολη και νόστιμη συνταγή ψωμιού είναι μια απόδειξη της ομορφιάς του σπιτικού ψησίματος. Με λίγα μόνο υλικά και λίγη υπομονή, μπορείτε να δημιουργήσετε ένα καρβέλι που σίγουρα θα γίνει βασικό στην κουζίνα σας. Απολαύστε τη διαδικασία και το υπέροχο άρωμα που γεμίζει το σπίτι σας, και το πιο σημαντικό, τη γεύση του φρεσκοψημένου ψωμιού που σίγουρα θα χαρίσει χαμόγελα παντού.
ΥΛΙΚΑ
5 αυγά
1 ποτήρι νερού ζάχαρη
1 ποτήρι νερού ηλιέλαιο
1 ποτήρι νερού γιαούρτι
1 ποτήρι νερού τριμμένο ινδοκαρυδο
1 ποτήρι νερού σιμιγδάλι ψιλό
1 ποτήρι νερού σιμιγδάλι χοντρό
2 βανίλιες
2 κουταλάκια γλ. μπέικιν παουντερ
1 κοφτό κουταλάκι του γλυκού σόδα μαζί με ένα κουταλάκι χυμό λεμονιού
1 κουταλιά κονιάκ
Ξύσμα από 1 πορτοκάλι και 1 λεμόνι
ΣΙΡΟΠΙ
3 μιση Ποτήρια ζάχαρη
3 μιση ποτήρια νερό
Μία φέτα λεμόνι
Βράσιμο 12 λεπτά από το σημείο βρασμού
Όταν αποσύρουμε το σιρόπι από τη φωτιά ρίχνουμε μέσα 2 κουταλιές βούτυρο.
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ανακατεύουμε τα στερεά υλικά.
Χτυπάμε τα αυγά με την ζάχαρη να αφρατεψουν, ρίχνουμε το ηλιέλαιο και συνεχίζουμε το χτύπημα προσθέτουμε το γιαούρτι, τις βανίλιες, το ξύσμα, τη σόδα με το χυμό λεμονιού και σιγά σιγά τα στερεά υλικά ρίχνουμε σε λαδωμένο ταψί και ψήνουμε σε προθερμασμενο φούρνο στις αντιστάσεις στους 180 βαθμούς Κελσίου για 40 με 45 λεπτά.
Σιροπιαζουμε με χλιαρό σιρόπι και χλιαρό γλυκό.
Το ποτήρι νερού είναι χωρητικότητας 240 γρ.
Γιατί όπως και να το κάνουμε ένα σπιτικό φαγητό είναι πιο υγιεινό από ένα αντίστοιχο που θα αγοράσουμε απ’ έξω.
Για συνταγές και νόστιμες λύσεις την κάθε στιγμή που θέλεις να μαγειρέψεις..
Litsa Kokkoni – “ΟΙ ΧΡΥΣΟΧΕΡΕΣ / ΗΔΕΣ”.
Το Παυλοπέτρι είναι η αρχαιότερη βυθισμένη πόλη του κόσμου και βρίσκεται στον βυθό της Ελαφονήσου. Αριθμεί 5000 χρόνια και ανακαλύφθηκε το 1967 από τον Νικόλάς Φλέμινγκ και την ομάδα του.Κατά την ανακάλυψή της οι αρχαιολόγοι εντυπωσιάστηκαν από τη δομή της.
Η αρχαία ελληνική πόλη διαθέτει διώροφα σπίτια, δρόμους, ακόμα και σύστημα διαχείρισης υδάτων. Όλα αυτά σε μια πόλη που χτίστηκε την εποχή του Χαλκού.
Σύμφωνα με τη Wikipedia, υπάρχουν τουλάχιστον 15 κτίρια σε βάθος 3 με 4 μέτρων και οι πρόσφατες έρευνες του 2009 αποκάλυψαν ότι εκτείνεται σε 9 στρέμματα. Αρχικά υπήρχε η εκτίμηση ότι η πόλη κτίστηκε περί το 1600-1100 π.Χ. αλλά αργότερα οι έρευνες αποκάλυψαν μέσω των ευρημάτων ότι η πόλη κατοικείται πριν από το 2800π.Χ., στην αρχή της εποχής του Χαλκού. Πιθανολογείται ότι η πόλη βυθίστηκε το 1000 π.Χ.
Παρά το γεγονός της φυσικής καταστροφής από το νερό με την πάροδο των αιώνων, η διάταξη της πόλης είναι όπως ήταν πριν από χιλιάδες χρόνια.
Η έρευνα του 2009 βοήθησε σε μεγάλο βαθμό για να χαρτογραφήσει την πόλη. Είναι η πρώτη βυθισμένη πόλη που επαναδημιουργήθηκε ψηφιακά σε τρεις διαστάσεις. Η χαρτογράφηση Σόναρ με τεχνικές που αναπτύχθηκαν για στρατιωτικούς σκοπούς αλλά και για την εύρεση πετρελαϊκών κοιτασμάτων βοήθησε τις πρόσφατες έρευνες.
Από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά, τέσσερις ακόμα επιτόπιες έρευνες είχαν προγραμματιστεί, σε συνεργασία ελληνικών υπηρεσιών. Αλλά και με τη συνεργασία διεθνών πανεπιστήμιων και επιστημόνων. Αυτές οι έρευνες περιλάμβαναν και ανασκαφές. Ενα από τα αποτελέσματα των ερευνών ήταν να αποδείξει ότι η πόλη ήταν το κέντρο μιας ακμάζουσας βιομηχανίας κλωστοϋφαντουργίας. Επίσης, στην περιοχή βρέθηκαν πολλά μεγάλα πιθάρια από την Κρήτη. Γεγονός που προδίδει πως η πόλη ήταν και μεγάλο εμπορικό λιμάνι.
Αφράτο και η υγρασία της μαρμελάδας το κάνει ακόμα πιο αφράτο
Οπότε εαν το φτιάξεις και σου γίνει και σένα τόσο αφράτο δεν χρειάζεται σιρόπιασμα
Εάν όμως δεν γίνει τόσο αφράτο θα μπορούσες να το σιροπιάσεις
ΥΛΙΚΑ:
2 αυγά,
2 βανίλιες,
μισό ποτήρι σπορέλαιο (τον 200 ml),
1 ποτήρι γάλα (200 ml)
120 γρ ζάχαρη,
2 κ.γ λικέρ καρύδας,
17 κ.σ γεμάτες αλεύρι φαρινάπ,
3 κ.σ καρύδα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Βαζουμε τα αυγα και τις βανιλιες στο μπολ και ανακατευουμε με συρμα
Ριχνουμε την ζαχαρη και ανακατευουμε 5 λεπτα
Συνεχιζουμε ριχνουμε το γαλα-σπορελαιο και ανακατευουμε 2 λεπτα
Συνεχίζουμε, ρίχνουμε 15 κουταλιές αλεύρι και ανακατευουμε σιγα σιγα
Τελος.ριχνουμε την καρυδα και το λικερ και 2 κουταλιες αλευρι θελουμε το μιγμα να γινει ετσι οταν το ριχνουμε με το κουταλι να πεφτει αργα
Βουτυρωνουμε και αλευρωνουμε παρα πολυ καλα το πυρεξ η ταψι μας (26ν) ριχνουμε το μιγμα το ισιωνουμε και το ψηνουμε στους 180 βαθμους προθερμασμενο αντιστασεις μεσαια σχαρα.για 45 λεπτα φυσικα αναλογα τον φουρνο
Μολις το βγαζουμε σε ενα μπολ εχουμε μαρμελαδα βερυκοκο η ροδακινο και με ενα πινελο το αλοιφουμε πολυ καλα
Τελος πασπαλίζουμε με καρύδα! Εαν δεν έχετε λικέρ δεν βάζεται
“Tzeni Tsanaktsidou -ΑΓΑΠΑΜΕ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ!!! ΑΓΑΠΑΜΕ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ!!!”
Ο άνθρωπος που θα έδινε και τη ζωή του ακόμα για το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου!
«Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, δεν είναι η καταγωγή, αλλά η αρετή που κάνει τη διαφορά», δήλωνε η κορυφαία για την ιστορία του πνεύματος μορφή του Διαφωτισμού, στρώνοντας το έδαφος για τις ραγδαίες εξελίξεις που θα δονούσαν την ευρωπαϊκή διανόηση.
Ο Φρανσουά Μαρί Αρουέ, γνωστός με το ψευδώνυμο Βολταίρος, ανέλαβε το έργο να υπερασπιστεί την ελευθερία του πνεύματος, την ανεξιθρησκία και τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους, ενσαρκώνοντας με το έργο και τη ζωή του την ίδια την ουσία του Διαφωτισμού.
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι ο Διαφωτισμός αποκαλείται συχνά «η εποχή του Βολταίρου»!
Η φαρμακερή πένα, το χιούμορ που τσάκιζε κόκαλα και η διάχυτη ειρωνεία του γάλλου φιλοσόφου τον έκαναν στοχαστή πρώτης γραμμής, την ίδια ώρα που διακρίθηκε και στη συγγραφή έμμετρου λόγου και το θέατρο φυσικά, τη μεγάλη του αγάπη.
Τα σατιρικά του ποιήματα, οι επιθέσεις στην εκκλησία, τη γαλλική κυβέρνηση, την αριστοκρατία και η ανεκτικότητα που κήρυττε τον έφεραν πολλές φορές αντιμέτωπο με τις Αρχές, πεποιθήσεις που θα πλήρωνε με φυλακή και εξορία, μένοντας έτσι πιστός και κάνοντας πράξη τη φράση που τον έκανε διάσημο: «Δεν συμφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ και με το τίμημα της ζωής μου ακόμη το δικαίωμά σου να λες ελεύθερα όσα πρεσβεύεις».
Ο ανήσυχος υπερασπιστής του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση και την επιλογή οποιουδήποτε δόγματος είναι δικαίως ο κυριότερος εκπρόσωπος του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού…
Πρώτα χρόνια
Ο Φρανσουά Μαρί Αρουέ γεννιέται στις 21 Νοεμβρίου 1694 στο Παρίσι ως το νεότερο από τα πέντε παιδιά μιας αστικής οικογένειας, με τις φιλελεύθερες ιδέες να διαποτίζουν τον Βολταίρο ήδη από την παιδική του ηλικία. Ο πατέρας του ήταν συμβολαιογράφος, ενώ σε ηλικία 7 ετών η μητέρα του πεθαίνει και ο Βολταίρος στέλνεται έτσι εσώκλειστος σε περίφημο ιησουιτικό γυμνάσιο του Παρισιού.
Εκεί θα παραμείνει μέχρι το 1711, αν και για την εκπαίδευσή του μόνο πίκρα ένιωθε: «Δεν έμαθα τίποτα, εκτός από λατινικά και ανοησίες». Στο κολέγιο πάντως θα αναπτύξει την κλίση του στο θέατρο και την ποίηση, αλλά θα έρθει και σε επαφή με τη νομική επιστήμη, πάθη που δεν θα τον εγκατέλειπαν ποτέ.
Τελευταίος σταθμός πριν ριχτεί με τα μούτρα στην τέχνη και τη διανόηση, ο καιρός που υπηρέτησε ως προσωπικός βοηθός του γάλλου πρέσβη στην Ολλανδία, πριν εγκαταλείψει τελικά τη θέση για να αφοσιωθεί ολόψυχα σε ό,τι αγαπούσε…
Κυριότερα έργα
Επιστρέφοντας από την Ολλανδία, ο Βολταίρος δημοσιεύει μια σειρά σατιρικών στίχων που τον κάνουν δημοφιλή στις ανώτερες τάξεις της Γαλλίας, συγκεντρώνοντας πάντως την πρώτη κυβερνητική δυσαρέσκεια για την κοφτερή και δηκτική του πένα.
Πρώτο μεγάλο θεατρικό έργο, που θα του φέρει φήμη και χρήμα, είναι ο «Οιδίποδας» (Oedipe), στα χνάρια της τραγωδίας του Σοφοκλή. Το έργο θα ανέβει στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 1717 και θα γίνει αυτόματα το θεατρικό γεγονός της χρονιάς.
Τα έργα του Βολταίρου χωρίζονται σε 5 κατηγορίες: ποίηση, μυθιστόρημα/διήγημα, θέατρο, ιστορικά έργα και φιλοσοφικά δοκίμια. Οι κυριότερες ποιητικές του συλλογές είναι τα έπη «Henriade» (Ερρικειάς) (1723) και η «Παρθένος της Ορλεάνης», το οποίο άρχισε να γράφει το 1730 παρέμεινε όμως ημιτελές, αλλά και το μακροσκελές «Puccele» (Παρθένος). Οι σατιρικοί του στίχοι, που διακωμωδούσαν την αριστοκρατία, τη γαλλική κυβέρνηση και τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία θα του φέρουν πολλές προσωπικές περιπέτειες, όπως θα δούμε αργότερα.
Συνεπής στο θέατρο ως το τέλος της ζωής του, ο Βολταίρος, μετά τον «Οιδίποδα», θα φιλοτεχνήσει μια σειρά από τραγωδίες, με το σύνολο της θεατρικής του παραγωγής να αγγίζει τον αριθμό των 50-60 έργων, αν και τα περισσότερα δεν σώζονται. Πέρα από τα σατιρικά του έργα για το σανίδι και τις κωμωδίες (όπως η σπουδαία «Nanine), διακρίθηκε ιδιαίτερα στην τραγωδία και το δράμα (27 περίπου έργα), με τον μεγάλο δραματουργό να αποκρυσταλλώνει το ταλέντο του στα «Mariamne», «Μερόπη» (Merope), «Mahomet», «Βρούτος» (Brutus), «Εριφύλη» (Eriphile) και την περίφημη «Ζαΐρα» (Zaïre – 1732), που θα τον εγκαθιδρύσει ως κορυφαίο γάλλο θεατρικό συγγραφέα του καιρού του!
Στα ιστορικά και ιστοριογραφικά του πονήματα, που καταλαμβάνουν και το μεγαλύτερο ποσοστό της πολυγραφότατης πένας του, περιλαμβάνονται οι πραγματείες του για τον Κάρολο ΙΒ’ και τον Πέτρο τον Μέγα, πρότυπα οξυδερκούς βιογραφικής αφήγησης, αλλά και οι αξιοσημείωτες «Εποχές» του («Εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ’» και «Εποχή του Λουδοβίκου ΙΕ’»), που αποδεικνύουν την αξεπέραστη ικανότητά του στη γραφή και τη μελέτη των πηγών. Ο Βολταίρος εγκαινίασε μια νέα ιστοριογραφική παράδοση, καθώς εντόπιζε την εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού στη βάση της κοινωνικής ιστορίας και των τεχνών.
Στο μυθιστορηματικό/αφηγηματικό του έργο, τη δημοφιλέστερη εκδοχή της πένας του, που συχνά εκδιδόταν σε τεύχη, επιτέθηκε με σφοδρότητα στην εκκλησία και την πολιτική διαφθορά. Ξεχωρίζουν ως έξοχα δείγματα του δηκτικού, σπινθηροβόλου και σχεδόν αμείλικτου πνεύματός του η συλλογή διηγημάτων «Μικρομέγας» (Micromégas – 1752), το «Όνειρο του Πλάτωνα» (1756), το «Zadig» και κυρίως το περίφημο σατιρικό μυθιστόρημα «Candide» (1759). Η λογοτεχνική του πένα τα βάζει με τα παραδεδομένα ήθη της εποχής, τη θρησκευτική καταπίεση αλλά και τη μεταφυσική…
Το 1764 ο Βολταίρος δημοσιεύει το κυριότερο φιλοσοφικό του πόνημα, το «Φιλοσοφικό Λεξικό» (Dictionnaire philosophique), ένα εγκυκλοπαιδικό λεξικό όρων που αγκαλιάζει τις αρχές του Διαφωτισμού και του ορθολογισμού απορρίπτοντας συλλήβδην τις πεποιθήσεις της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Στα κορυφαία του στοχαστικά πονήματα περιλαμβάνονται επίσης οι «Φιλοσοφικές» και «Αγγλικές Επιστολές» αλλά και το «Δοκίμιο περί των ηθών».
Εξορίες, φυλακίσεις και άλλες περιπέτειες
Ο Αρουέ υιοθετεί το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Βολταίρος (αναγραμματισμός πιθανότατα του ονόματός του) τον καιρό που γράφει τη δική του εκδοχή του «Οιδίποδα». Οι περιπέτειές του με το γαλλικό κατεστημένο θα ξεκινήσουν ωστόσο πολύ νωρίτερα στη ζωή του: ήταν το 1715 όταν αυτο-εξορίζεται από το Παρίσι επειδή συνέθεσε ένα σατιρικό έργο για τον Φίλιππο Β’ της Ορλεάνης, που συνέβαινε να είναι ο αντιβασιλιάς της Γαλλίας!
Το μακρύ χέρι του νόμου ωστόσο τον βρίσκει και ο Βολταίρος θα περάσει 11 μήνες στη φυλακή για προσβολή του αξιωματούχου. Τον Μάιο του 1717 σέρνεται αλυσοδεμένος στη Βαστίλη, όπου και υιοθετεί το νέο του όνομα. Μετά την απόσυρση των κατηγοριών για το λιβελογράφημα και την απελευθέρωσή του, παρέμεινε στο Παρίσι συνεχίζοντας το λογοτεχνικό και δοκιμιακό του έργο, διαταράσσοντας τα κοινωνικά, πολιτικά και ηθικά θεμέλια της εποχής, μέχρι η μοίρα να του χτυπήσει ξανά την πόρτα το 1725.
Σε λογομαχία με νεαρό ευγενή (Guy Auguste de Rohan-Chabot), η οξύτητα του χαρακτήρα του Βολταίρου κλιμακώνει την κατάσταση και η σκηνή καταλήγει με τον στοχαστή να καλεί σε μονομαχία τον αντίπαλό του, μόνο για να γνωρίσει από πρώτο χέρι τη διαπλοκή της αριστοκρατίας: την προκαθορισμένη μέρα της μονομαχίας, ο Βολταίρος συλλαμβάνεται και στέλνεται πάλι στη Βαστίλη!
Αφού παρέμεινε έγκλειστος για δύο εβδομάδες, αποδέχθηκε πρόθυμα την επιλογή της εξορίας και εκδιώχθηκε άρον-άρον από τη Γαλλία. Ο φιλόσοφος θα παραμείνει τα επόμενα τρία χρόνια στη Βρετανία, απολαμβάνοντας το φιλελεύθερο πνεύμα που επικρατούσε στη χώρα και ερχόμενος σε επαφή με τα γραπτά του εμπειριστή φιλόσοφου Τζον Λοκ αλλά και την επιστημονική επανάσταση που ευαγγελιζόταν ο Ισαάκ Νεύτων.
Στην Αγγλία και τα αγγλικά θα συγγράψει τα πρώτα του φιλοσοφικά δοκίμια, αλλά και τα περίφημα «Αγγλικά Γράμματα» (Letters concerning the English Nation), που έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στη διανόηση της χώρας. Πολλά από τα δοκίμια, ιστορικά έργα και βιογραφίες που έγραψε στην περίοδο της εξορίας του απαγορεύτηκαν στη Γαλλία.
Επιστρέφοντας στο Παρίσι, συνεχίζει τη θεατρική του παραγωγή, με τη φήμη που κατακτά να είναι μεγάλη. Με τα κέρδη μάλιστα από το ανέβασμα των παραστάσεών του επενδύει σε εταιρίες και έτσι λύνει το οικονομικό του πρόβλημα. Τα «Αγγλικά Γράμματα» εξαγρίωσαν ωστόσο τη γαλλική κυβέρνηση και τον κλήρο αναγκάζοντας τον συγγραφέα του να αποσυρθεί διακριτικά από τη δημόσια ζωή του Παρισιού και να αυτοεξοριστεί στη Λοραίνη, ένα σαφώς πιο ήσυχο περιβάλλον.
Εκεί θα παραμείνει για τα επόμενα 15 χρόνια, όπου και θα γνωρίσει τη σύντροφο της ζωής του, την Emile de Breteuil, στο πλευρό της οποίας θα παραμείνει μέχρι τον θάνατό της το 1749.
Στην περίοδο που πέρασε στη Λοραίνη, ο Βολταίρος πειραματίστηκε με τη φυσική και τη χημεία, έγραψε το σπουδαίο «Στοιχεία της νευτώνειας φιλοσοφίας» (1736), που συνέβαλε κι αυτό με τη σειρά του στην αναγνώριση του νέου επιστημονικού παραδείγματος στην Ευρώπη, αλλά και πλήθος τραγωδιών και μυθιστορημάτων. Είναι μια γόνιμη περίοδος για τον ίδιο.
Παρά την απαγόρευση να ζει στο Παρίσι και το μένος εκκλησίας και κυβέρνησης, η φήμη του Βολταίρου και το πνεύμα του δεν μπορεί να αγνοηθεί από την αριστοκρατία: γίνεται επίσημος ιστοριογράφος του βασιλιά και τακτικό μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας! Ταυτόχρονα, η εδώ και χρόνια αλληλογραφία που διατηρούσε με τον -μετέπειτα- Φρειδερίκο Β’ της Πρωσίας θα τον φέρει στις Βρυξέλλες και αργότερα στο Βερολίνο, όπου θα περάσει ένα διάστημα δίπλα στον νεαρό και κατοπινό πρώσο μονάρχη. Την εποχή αυτή, στη δεκαετία του 1740, ταξιδεύει συχνά από τη Λοραίνη στο Βερολίνο, όπου συμμετέχει ακόμα και σε διπλωματική αποστολή της Γαλλίας για να πείσουν τον Φρειδερίκο Β’ να συμμαχήσει με τους Γάλλους παρά το γεγονός ότι δεν τον εκτιμούσαν ιδιαίτερα στον θρόνο.
Ανεπιθύμητος πάντα στη Γαλλία, ο Βολταίρος εγκαταστάθηκε στη Γενεύη. Η δαιμόνια πένα του ωστόσο και το αντισυμβατικό του πνεύμα θα του φέρουν και πάλι περιπέτειες, καθώς οι επιθέσεις του στον κλήρο έφεραν τη μήνη των Αρχών της πόλης. Ο διανοητής που δεν έλεγε να καθίσει στα αυγά του εξαναγκάστηκε για άλλη μια φορά να εγκαταλείψει την πόλη όπου ζούσε και αυτή τη φορά θα βρει νέο καταφύγιο σε κτήμα που αγόρασε στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, όπου θα περάσει το μεγαλύτερο μέρος από το υπόλοιπο της ζωής του.
Πάντα ενεργός και δραστήριος συγγραφικά, στρέφεται για άλλη μια φορά κατά της μισαλλοδοξίας, των θρησκευτικών διώξεων αλλά και της οργανωμένης πίστης, με τη λογική του φωνή να αρχίσει σιγά-σιγά να εισακούγεται στο Παρίσι: μέχρι τον θάνατό του το 1778, το γαλλικό κοινό θα αναγνώριζε τη μεγαλοφυΐα του και θα τον υποδεχόταν στη γενέτειρά του με τιμές!
Θάνατος
Γέρος πια και ταλαιπωρημένος, στα 84 χρόνια του, του επιτρέπεται να παραβρεθεί στο ανέβασμα της τραγωδίας του «Ειρήνη» στο Παρίσι: η υποδοχή του κόσμου ήταν αποθεωτική! Ο ίδιος δεν θα προλάβει ωστόσο να απολαύσει την καταξίωση, καθώς λίγο μετά, στις 30 Μαΐου 1778, η κορυφαία μορφή του Διαφωτισμού θα εγκαταλείψει τα εγκόσμια.
Όχι βέβαια ότι οι περιπέτειές του τελείωσαν με τον θάνατό του: λίγο πριν καταλήξει, του ζητήθηκε να αποκηρύξει τα γραπτά του για να ενταφιαστεί χριστιανικά. Ο ίδιος συμφώνησε σε μια μερική ανάκληση των γραπτών του (όχι όμως αποκήρυξη), δηλώνοντας στο νεκροκρέβατό του: «Πεθαίνω λατρεύοντας τον Θεό, που αγαπά τους φίλους μου, που δεν μισεί τους εχθρούς μου και που απεχθάνεται την καταπίεση».
Ένας ηγούμενος δέχεται να ενταφιαστεί η σορός του Βολταίρου στον περίβολο της μονής του και λίγο μετά καθαιρείται από τον επίσκοπο του Παρισιού! Αργότερα, η Επαναστατική Εθνοσυνέλευση θα μεταφέρει τα λείψανά του με τιμές στο Πάνθεο. Ο τάφος του ωστόσο καταστράφηκε αργότερα και η σορός του χάθηκε. Η καρδιά του Βολταίρου αφαιρέθηκε από το σώμα του και βρίσκεται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού. Όσο για τον εγκέφαλό του, αποσπάστηκε επίσης από το σώμα και -έπειτα από περιπέτειες ενός αιώνα περίπου!- τα ίχνη του χάθηκαν έπειτα από πώλησή του σε δημοπρασία.
Ο άνθρωπος που «παρενοχλούσε» τα ήθη της κοινωνίας και τα θεμέλια της σκέψης ακόμα και μετά τον θάνατό του, όντας ένα από τα μεγαλύτερα πνεύματα της χώρας αλλά και της Ευρώπης, έμελλε να εγκαθιδρύσει τον Διαφωτισμό στη Γηραιά Ήπειρο και να κατοχυρώσει τον ορθό λόγο ως το μόνο «άρθρο πίστης» του σύγχρονου Δυτικού.
Ένας από τους πλέον σφοδρούς επικριτές του διαμαρτυρόταν για τον Βολταίρο: «Το πηγαίο, άφθαστο και δηκτικό του πνεύμα δεν τραυματίζει απλώς, αλλά συντρίβει, σκοτώνει, μαστιγώνει, δηλητηριάζει, γκρεμίζει. Αν δεν έγραφε, θα δολοφονούσε και καλύτερα θα ήταν να δολοφονούσε»…
newsbeast.gr
.jpg)
Όποιο menu κι αν κοιτάξετε στα εστιατόρια όλης της Εύβοιας, στα “ορεκτικά”, θα βρείτε το τυροπιτάρι. Η παραδοσιακή τηγανητή τυρόπιτα δε λείπει βέβαια και από κανένα Ευβοιώτικο σπίτι συνοδεύοντας το κυρίως πιάτο.
Υλικά:
Για την ζύμη
500 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
220-250γρ. νερό (όσο πάρει)
2 κουταλιές της σούπας ξύδι
1 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
90γρ λάδι
Για την γέμιση
500γρ φέτα τριμμένη με το χέρι
3 κουταλιές της σούπας γιαούρτι
1 αυγό
πιπέρι
Εκτέλεση
Σε μια λεκάνη βάζουμε το αλεύρι,το ξύδι,το λάδι,το αλάτι και ρίχνουμε λίγο λίγο το νερό ζυμώνοντας μέχρι να πετύχουμε μια ζύμη που να μην κολλάει στα χέρια.
Την κάνουμε μπάλα,την σκεπάζουμε με μεμβράνη και την αφήνουμε στο ψυγείο για μια ώρα.
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τα υλικά για την γέμιση.
Χωρίζουμε την ζύμη σε 10-12 μπαλάκια,παίρνουμε ένα ένα μπαλάκι,το ανοίγουμε σε λεπτό παραλληλόγραμμο φύλλο,βάζουμε στο καθένα απο μια γεμάτη κουταλιά γέμιση και τα κλέινουμε προσεκτικά σε φάκελο.
Τηγανίζουμε σε καυτό ελαιόλαδο και τα τοποθετούμε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας για να στραγγίξουν.
xrysessyntages.gr
ΥΛΙΚΑ – ΕΚΤΕΛΕΣΗ
1 γιαούρτι
1κούπα γάλα
1 κούπα νερό
1κούπα ηλιέλαιο
4 αυγά
αλάτι, πιπέρι
4 κούπες αλεύρι
1μπεκιν
500 γρ. τυρί φέτα
Ψήνουμε στο ταψί της κουζίνας μισή ώρα στο 200
Ρίχνουμε από πάνω σουσάμι και κομματάκια βούτυρο
Άμα θέλουμε βάζουμε 1μαγιά αντί για μπέικιν
Υλικά:
Χοιρινό φιλέτο 400 με 500 γραμ.
300 γραμ. μανιτάρια λευκά
Μία γλυκιά κόκκινη πιπεριά
250 γραμ. κρέμα γάλακτος
25 γραμ. βούτυρο
Αλάτι, πιπέρι
Μίσο ποτήρι λευκό κρασί
Μισό κουταλάκι σκόρδο τριμμένο.
Εκτέλεση:
Κόβουμε το χοιρινό φιλέτο σε μενταγιόν (μικρά κομμάτια)
Το ανοίγουμε με το χέρι.
Ρίχνουμε αλάτι πιπέρι και τα ψήνουμε σε καυτό σχαροτήγανο για τέσσερα με 5 λεπτά, προσοχή να μην τα ψήσουμε πολύ γιατί σκληραίνουν.
Σε κατσαρόλα βάζουμε το βούτυρο το σκόρδο και σοτάρουμε τα μανιτάρια. Προσθέτουμε τις πιπεριές σβήνουμε με το κρασί προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος αλάτι και πιπέρι. Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να δέσει η κρέμα. Μπορούμε να την δέσουμε και με αλεύρι μισό ποτήρι κρυο γάλα μία κουταλιά του γλυκού αλεύρι. Ανακατεύουμε και ρίχνουμε μέσα στην κρέμα που βράζει.
Την συνταγή θα την βρείτε και στο site http://www.kazanigr.gr
